Başına oturduğun an neyden bahsedeceğini zerre bilmediğin bir bilmece düşün.
Uzun zamandır peşinden koşmadığın,uzun zamandır peşinden koşmayı arzuladığın.
Tattığın ya da tadabileceğin şeylerden çok çok öte. Ya da yazıp yazabileceğin.
Tattıklarınla adlandırmaya çalıştığın an,aklına ilk gelen sözcük aidiyetsizlik.
Keyifsizlik,ya da doyumsuzluk.
Arzuların ya da tutkuların hem en ucunu hissetmek hem de dolaşmak dipsiz kuyularda.
Anlamlandıramadığın bir boşluk hissi.
Kim olursa,kim dinlerse ya da yorum yaparsa yapsın zerre hafiflemeyen bir şey bu.
Okuduğun ya da yazdığın an şifa bulacağını sandığın ancak bildikçe daha derine batan bir olgu.
Ancak bilmediğin güldüğün ya da hafife aldığın an körelen bir olgu.
Seni çerçeveleyen toplumdan uzaklaşmak istediğin,sadece durup durduğun yere çivilenmek istediğin.
Kimse görmesin diye sarıp sakladığın ama herkese haykırmak istediğin.
Farklıymış gibi muamele ettiğin ama tıpatıp aynısı olan.
Nefes almakta zorlandığın,sağır eden hırıltılara boğulduğun.
Nefesini tuttuğun an seni boğan patlarcasına şişen damarların gibi.
Her şeyin sonu gibi gelen ama aslında başı olan ve asla gelmeyecek olan.

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

"bazen"

Bazen öfkeyle doluyor içim,bazen dinginlikle. Bazen duyguyla doluyorum,bazen safkan boşlukla. Her şey içinde zıddını barındırır buna itiraz yok ancak,bu derece uç olmak ürkütüyor beni. İnsanlara güvenememek,her şeyden şüphe duymak. Bunlar bir insana oldukça zor. Tutunacak herhangi bir olgun yok. Zaten insanları da tutunmaya değer bulmuyorsun. Onlarca insan her gelen güvenebilecek biriymiş gibi duruyor ama asla farkı yok bir adım öncekinden. Sevgiye de sözlerimiz aynı,nefrete de. O yüzden aynı senaryoları yaşıyoruz,bir sonraki senaryoya da baştaki heyecanı için tüm umudumuzla tutunuyoruz.
Devamı

aynılaşmak adına

İnsanların hareketlerini seçmenin kolaylaştığını düşünüyorum ve buna hak vermeyen olmaz sanırım. Çünkü makineleştik, açgözlüleştik ve ilgi için yaptığımız hareketler aynılaştı.  Aynılaşmanın ardında aynı arzu olsa da -ilgi görme, sevilme vb.- her insanın tepkisi farklı olmalıydı olaylara. Ben sıradan birini çevirip merhaba dediğimde bu ona karşı bir adım olarak sayılmamalıydı. İnsandık ve iletişime muhtaçtık. Konuşmaya ,anlaşılmaya,duyulmaya ve itirafa..  Keşke her şey bu kadar karmaşıklaşmasaydı, keşke her şeyin yalnızca bir anlamı olsaydı ve herkes tarafından farklı algılanmasaydı. Bu aynılaşmak değil kesinlikle,yine mutluluk algımız mutluluk algımız farklı olacak yine farklı şeylere farklı tepkiler vereceğiz. Sadece düşünceler sadeleşecek,insan ilişkileri bir nebze kolaylaşacak. Yalnız kalmak bir zorunluluk olmayacak.  Zor belki biraz ama imkansız değil. Hiçbir zaman değildi. Aslen yapımızda kolaya kaçmak varken nasıl oluyor da bu işleri böyle yokuşa sürdük? Bilmiyorum..
Devamı